15 اوت 2023 - در مقاله‌ای که اخیراً در ژورنال Nutrients منتشر شده است، محققان در سپتامبر 2022 جستجوی گسترده‌ای را در پایگاه داده PubMed برای یافتن مطالعاتی در مورد روزه‌داری و تأثیر آن بر دیابت انجام دادند، تا ایمنی و کارایی روزه‌داری را به عنوان یک درمان تغذیه‌ای برای مدیریت دیابت تعیین کنند.
زمینه
شیوع دیابت نوع 1 (T1DM) و دیابت نوع 2 (T2DM) در سطح جهانی در حال افزایش است. مطالعات تخمین می زنند که تعداد مبتلایان به این بیماری ممکن است تا سال‌های 2030 و 2045 به ترتیب به 578 و 700 میلیون نفر برسد.
سه علامت اصلی T2DM، ترشح ناکافی انسولین، ترشح بیش از حد گلوکاگون و مقاومت به انسولین (IR) است. افراد مبتلا بهT2DM ، اغلب وزن بدنشان بالاست که حساسیت آنها به انسولین را بدتر می کند.
مطالعات نشان داده‌اند که روزه‌داری برای افراد سالم و همچنین بیمار، به‌ویژه افرادی که دچار اختلالات متابولیک مانند دیابت هستند، مفید است. این موضوع علاقه محققان را به مطالعه تأثیر روزه داری بر قند خون و عوارض کوتاه مدت و بلندمدت آن افزایش داد.
با افزایش نیاز به یک رویکرد چند وجهی برای مدیریت دیابت، در درجه اول مدیریت وزن از طریق مداخلات فردی، محققان به شدت روزه گرفتن را توصیه می کنند.
کمبود انرژی ناشی از روزه داری، می تواند به کاهش وزن دائمی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 کمک کند. روزه داری همچنین می تواند تحمل گلوکز و حساسیت به انسولین را در افراد چاق که در معرض خطر بالایی برای ابتلا به دیابت نوع 2 هستند، بهبود بخشد.
به همین ترتیب، مطالعات ارزیابی اثرات روزه داری در افراد مبتلا به دیابت نوع 1، نتایج مثبتی را ارائه داده اند. آنها نشان داده‌اند که چگونه روزه‌داری علاوه بر تثبیت قند خون و شاخص توده بدنی، نیاز به انسولین اگزوژن و دریافت کل کربوهیدرات را کاهش می‌دهد.
با این حال، اطلاعات در مورد میزان ایمن بودن روزه داری، به ویژه در مورد خطر هیپوگلایسمی و کتواسیدوز دیابتی (DKA) در افراد دیابتی، محدود است.
در مورد این مطالعه
در مرور فعلی، محققان ارزیابی کردند که آیا روزه داری می‌تواند به طور ایمن و موثر مکمل مداخلات دارویی در بیمارانT1DM وT2DM باشد. آنها 27485 مطالعه را در پایگاه داده PubMed یافتند اما تنها 97 مطالعه را برای این بازنگری سیستماتیک در نظر گرفتند.
نتایج
حتی با وجود اینکه پایه ی شواهد چندان قوی نبود، نویسندگان برخی از مزایای قابل توجه روزه داری را در بیماران T1DM و T2DM در این بازنگری، ذکر کردند. در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1، روزه داری پتانسیل کاهش خطر هیپوگلایسمی، کاهش تغییرپذیری گلایسمی و بهبود متابولیسم چربی را نشان داد.
درمان دیابت نوع 1، قند خون را با انسولین اگزوژن، تغییرات رژیم غذایی و ورزش تنظیم می کند. با این حال، در موارد طولانی مدت T1DM، مقاومتبه انسولین اگزوژن بدتر می شود و منجر به افزایش بیش از حد وزن بدن می گردد.
بنابراین، افراد مبتلا به دیابت نوع 1 در هنگام روزه داری باید دوزهای انسولین خود را به دقت تنظیم کنند. در حالت ایده‌آل، روزه داری باید زمان صرف شده در هیپوگلایسمی را کاهش دهد یا بر آن بی‌تأثیر باشد، به‌ویژه در کودکان مبتلا به T1DM، در غیر این صورت سطح هموگلوبین A1c آنها ممکن است پس از روزه داری، کاهش یابد.
در حالی که روزه داری می تواند بر متابولیسم تأثیر مثبت بگذارد، بر ترکیب بدنی و سیستم قلبی متابولیکی تأثیر منفی می گذارد. روزه داری کنترل نشده، همچنین ممکن است منجر به آسیب کلیوی در افراد مبتلا به دیابت نوع 1شود.
در طول روزه داری های طولانی مدت مانند روزه داری ماه رمضان (RF)، فراوانی هیپوگلایسمی شدید در افراد مبتلا به دیابت نوع 1نسبت به ماه های دیگر افزایش می یابد (0.14 اپیزود در مقابل 0.03 اپیزود در ماه های بدون روزه داری).
بنابراین، افراد مبتلا به دیابت نوع 1 که روزهی ماه رمضان را می گیرند باید به خوبی از اصول خود مدیریتی دیابت آگاه باشند. به عنوان مثال، آنها می‌توانند از دستگاه پایش مداوم گلوکز (CGM) برای شناسایی اپیزودهای هایپر/هیپوگلایسمی استفاده کنند و داروهای خود را بر این اساس تنظیم کنند تا از عوارض مربوطه جلوگیری کنند.
روزه داری می تواند به عنوان مداخله ی تغذیه ای در افراد مبتلا به پیش دیابت که در بیشتر موارد منجر به دیابت نوع 2 می شود، استفاده گردد. شیوه زندگی هدفمند و مداخلات کاهش وزن در مدیریت پیش از دیابت بسیار مفید است.
در افراد مبتلا به دیابت نوع 2، زمان مصرف غذا و مدت زمان روزه داری برای مدیریت وزن و بهبود سلامت متابولیک بسیار مهم است.
با این حال، اگر از داروهای دیابت نوع 2، متفورمین، GLP-1Ras، یا SGLT-2، استفاده می کنید و قصد دارید روزه بگیرید باید مراقب خطر بالقوه ی هیپوگلیسمی باشید، مگر اینکه دوز داروهایتان را به طور مناسبی زیر نظر پزشک خود تنظیم کنید.
نتیجه گیری
بازنگری کنونی نشان داد که افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و دیابت نوع 2 می توانند بدون نگرانی در مورد اختلالات شدید قند خون، روزه بگیرند.
با این حال، هنگام روزه داری به عنوان درمان کمکی برای دیابت، نظارت بر سطح قند خون با حمایت پزشکان باید با حداکثر دقت انجام شود. این ملاحظات برای افراد دیابتی که برای مدت طولانی روزه می گیرند، مانند مسلمانانی که در ماه رمضان روزه می گیرند، بسیار اهمیت دارد.
آنها می‌توانند از سیستم‌های حلقه بسته با CGM برای تنظیم تحویل انسولین در زمان واقعی برای حفظ سطح قند خون پایدار و کاهش خطر هیپوگلایسمی در طول روزه‌داری استفاده کنند.
مطالعات آینده ممکن است اثرات بلندمدت روزه گرفتن را با استفاده از روش‌های مختلف در پی شواهدی از فواید روزه‌داری در افراد مبتلا به T1DM و T2DM نشان دهد.
منبع:
https://www.news-medical.net/news/20230815/Can-fasting-benefit-individuals-with-diabetes.aspx